sayuki

Kadar nie wierzyl oczom. Key Altos i Ahar szli obok siebie pomiedzy drzewami. Dotarli na mala polane, rozeszli sie na kilka metrow...

-Na Wspolna Wole - wyszeptal Kadar. - A ten nic, tylko by walczyl!

Podniosl dowod; automat zaczal celowac w na wpol zaslonieta drzewami postac.

-To ja cie zalatwie - obiecal Keyowi Kadar. - Ja ciebie, a nie ty mnie.

-Tak, pomylilam sie - odezwala sie od okna staruszka. - Key zabije Bullrata, nie ciebie. A chcesz wiedziec, jak ty zginiesz?

Ton byl bardziej przekonujacy niz slowa. Kadar odwrocil sie, probujac skierowac dowod na Henriette. Niestety, program intelektualny, przed sekunda nastawiony na Keya, nie zrozumial go. Dowod uparcie wyginal lufe, sledzac poprzedni cel.

-O tak - dokonczyla starucha. Maly przedmiot, ktory sciskala w palcach, przypominajacy krotki olowek, cicho pstryknal. Waski strumien plomienia uderzyl Kadara w twarz.

Dopoki mial krtan, krzyczal. Nie trwalo to zbyt dlugo.

-Bron nie powinna byc madrzejsza od czlowieka - rzekla w zadumie Henrietta, obracajac w rekach piropocisk, archaiczne narzedzie grup terrorystycznych Imperium. - Co prawda byc madrzejszym od niego... to chyba niezbyt trudne.

Rzucila piropocisk na zgilotynowane cialo Kadara, tuz obok miotajacego sie histerycznie dowodu 36. Jednorazowy miotacz plomieni nie byl niczym cennym. Cienki ceramiczny stozek, pirohel, zaplon... Kiedys produkowano je nawet w fabrykach makaronu, jesli bron dla Imperium stawala sie wazniejsza niz makaron.

-Zanim cie zabije - powiedzial Bullrat - powiedz, kim jestes, Keyu Dutch z Drugiej Planety Shedara?

-Superem.